کاروان

بام

وقتی در پشت بام هستم ,

به بلندای دو ارتفاع

- از زمین بالاترم -

و این چنین هست که :

در ورطه ی شادی بیکران

غرق میشوم !

×××

در پشت بام

همه جا عریان

پوشیده به لباس شفاف نور هست .

وقتی " ماه "

در محاصره ی چشمانم

- تعظیم می کند -

تا همیشه به دیدارش بشتابم ,

آسمان نز دیک تر میشود

- بر بام -

و چون زمینی وسیع

در آغوشم میگیرد

..... مثل مادر !

×××

در بام

حتی سایه ام هم

از من نمی گریزد

وبه گستردگی یک شهر

با شب یکی میشود

موقعی که ستاره گان

روی آن لانه می سازند

..... با من !

×××

نظرات ()

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٢۱ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٠/٥/۱٥